این زمان جمله است که به شما می‌گوید، یک اتفاق چه وقت رخ می‌دهد. اشتباه گرفتن زمانِ یک جمله می‌تواند منجر به سردرگمی و سوءتفاهم شود.
یادگیری زمان‌ها در ابتدا دشوار به نظر می‌رسد، اما تمام آنچه باید انجام دهید این است که چند ساختار جمله را بخاطر بسپارید و چند قانون ساده را بیاموزید.
ابتدا با تقسیم اطلاعات به تکه‌های قابل فهم شروع کنید.

دسته‌بندی زمان‌ها

سه زمان اساسی و اصلی در زبان انگلیسی وجود دارد: گذشته ، حال و آینده.
The past tense/ زمان گذشته: برای بیان هر اتفاقی که در گذشته رخ داده، استفاده می‌شود.
The present tense/ زمان حال: برای هر چیزی که در حال حاضر اتفاق می‌افتد یا برای بیان توضیحات کلی استفاده می‌شود.
The future tense/ زمان آینده: برای هر اتفاقی که قرار است در آینده رخ بدهد (ثانیه‌ای بعد یا سالها بعد)، استفاده می‌شود.
(یک perfect tense/ زمان کامل هم وجود دارد، که در نوشتاری جداگانه به آن خواهیم پرداخت.)

هر سه زمان دارای دو نوع شکل اصلی هستند: 
The simple tenses/ زمان‌های ساده برای همه موارد غیر از موارد بالا استفاده می‌شود!
The continuous tenses/  زمان‌های پیوسته برای کارهایی استفاده می‌شود که به طور مکرر در طی یک دوره زمانی اتفاق می‌افتد.

۱)  زمانهای ساده

به اولین مثالی که در ابتدا گفتم دقت کنید: "I eat fish" این جمله در زمان حال ساده است.
از این زمان بیشتر برای سه چیز استفاده می‌شود:
۱. برای توصیف چیزهای دائمی یا تغییرناپذیر.
۲. توصیف چیزی که هر چند وقت یک بار اتفاق می‌افتد.
۳. برای صحبت در مورد رویدادهای برنامه‌ریزی شده.

برای استفاده از زمان حال ساده، وقتی که "he" یا " she" عمل را انجام می‌دهد ، یک s- به انتهای فعل اضافه کنید:
-He speaks.        -She eats.

اما وقتی دیگران آن کار را انجام می‌دهند، فعل بدون تغییر استفاده می‌شود:
       -We speak.        -I eat.

بنابراین موقعی که بخواهید در مورد خود یا سرگرمی‌های خود به کسی بگویید، یا چیزی را که به نظرتان درست است را به اشتراک بگذارید و یا بگویید که چه موقع می توانید اتوبوس بعدی را در ایستگاه سوار شوید، از این زمان استفاده می کنید.

در اینجا چند نمونه آورده شده است:
اگر سرگرمی شما ویولن است، می توانید بگویید: " .I play the violin" و چون این فقط یک سرگرمی است، می‌توانید اضافه کنید: " .I am not a professional violinist"
اگر متوجه شوید دوست شما موقع عصبانیت ناخن های خود را می جود، ممکن است نگران او شوید؛ چون: 
"He bites his nails when he’s nervous."

اگر می‌خواهید به مهمانی دوست خود بروید، باید سریع آماده شوید چون او به شما گفته: "The party starts in an hour."
شاید شما باید به دوست دیگر خود یادآوری کنید که باید هدیه بیاورد، چون " He never remembers birthdays."

۲)‌ گذشته ساده

گذشته ساده به روشی کاملاً مشابه حال ساده استفاده می‌شود.
افعال گذشته ساده از ed-(+ شکل حال سادهء فعل) استفاده می‌کنند، که این افعال باقاعده نام دارند:
-I walked. -      He smiled.

خیلی از افعال، بی‌قاعده هستند که از فرم ed- استفاده نمی‌کنند و شما باید آنها را حفظ کنید:
-I spoke.           -He ate.

این زمان به جای صحبت درباره اکنون، درمورد اتفاقی که قبلاً افتاده است یا دیگر صحت ندارد صحبت می‌کند.
درواقع، اگر می‌خواهید عملی را که قبلاً اتفاق افتاده است توصیف کنید، باید از گذشته ساده استفاده کنید.

مثلا در توصیف سفری که قبلا رفته‌اید، از زمان گذشته ساده استفاده می‌شود:
Last year I visited New York. I lived in a hotel for a month. I got on the train, took many pictures and walked all around Central Park. 

همچنین می‌توانید به همان دلایل مشابه که برای زمان حال ساده گفته شد، از زمان گذشته استفاده کنید. این زمان، می‌تواند برای توصیف یک سرگرمی یا عادت قبلی استفاده شود، یا چیزی که قبلاً اعتقاد داشتید درست است.
با کمک عبارت "used to" هم می‌توانید منظور خود را (که مربوط به تجارب گذشته شماست) بیان کنید؛ یعنی می‌توانید منظورتان را به دو روش مطرح کنید:
I used to play the violin when I was young.
I played the violin when I was young.